PROFESSIONEELSPREKER “ Het is een beetje alsof je je zoon probeert uit te leggen dat Ajax ooit de beste voetbalclub van Europa was” Als u op een podium staat, heeft u dan één boodschap? “Ik vertel nóóit twee keer hetzelfde verhaal. Volgens mij ben ik de enige broodspreker in Nederland die je daarop mag afrekenen. Iedere context en tijd vraagt om andere inhoud. Maar, wanneer je het hebt over duurzaamheid, zijn er overlappingen. Je ziet in alle sectoren, van de zorg tot de financiële wereld, dat ze zich op de korte termijn richten: hoog rendement, liefst nú. Er is gebrek aan visie. Organisaties groeien vast in een bepaalde richting en worden afgerekend op ‘oude waarden’, zoals efficiëntie en rendement. Steeds meer mensen willen uit die wurggreep ontsnappen. We vinden andere waarden óók belangrijk: kwaliteit, ruimte, welbevinden, de menselijke maat. Die oude systeemwaarden botsen met de menselijke waarden. Ik schets die schurende realiteit en laat zien hoe het anders kan.” Wat is uw specialiteit? “Ik heb overtuigingskracht. Wie mij hoort spreken, zal dat niet snel vergeten. Op het podium gebruik ik al mijn passie en energie, en dat kan indringend zijn, het doet iets met de mensen. Ze hebben het gevoel dat ze in actie moeten komen: soms slapen ze er slecht van. Soms moet ik organisaties ook pijn doen. Als ik de vastgoedsector vertel dat hun crisis nog minimaal vijf à tien jaar gaat duren, gaan niet meteen de handen op elkaar. Maar ik stel aan de kaak wat moet veranderen. En dat trilt mensen los. Daarnaast ben ik een verwoed optimist. Ik zie elke dag redenen om bezorgd te zijn over de wereld, maar sta nooit met een vingertje te wijzen. Ik zie mijzelf graag als levenskunstenaar, dan hoort er plezier te zitten in alles wat je doet. Ook dat zie je terug op het podium.” Wat is uw ergste ervaring als spreker “Mijn beginlezingen waren dramatisch. Ze waren te lang en onbegrijpelijk voor het publiek. Ik wilde ook choqueren. Ik heb meegemaakt dat er na mijn lezing nog maar vijf van de vijftig mensen in de zaal zaten. Ik was ongeremd, ongepolijst, trapte iedereen op de tenen.” “De vijf sympathisanten spraken mij toe: ‘Jan, je hebt talent, maar als je iedereen tegen je in het harnas jaagt, heb je er niets aan.’ Als ik op die voet verder ging, had ik voor eeuwig een klein publiek. 50|QM ZOMER 2012 Ik leerde van optredens in cafés, kleine zalen, zelfs in een weiland tussen de koeien.” “Ik heb veel meegemaakt. Ook dat mijn eerste sheet in rook opging op de overheadprojector. Of dat ik in België de hik had op het podium en dat via alle luidsprekers werd versterkt, het publiek lag in een deuk. Kortom: ik leerde het vak in de praktijk. En dat vormde me. Door schade en schande wordt men wijs.” Wat is uw eigen passie? “Wat ik doe is wat ik ben. Dat is mijn kracht. Daarom zijn mijn optredens één en al naturel. Ik heb altijd gezegd: ik wil kijken hoe ik de wereld duurzamer kan maken. Of ontdekken waarom dat niet kan, waarom het niet lukt. Want het lijkt soms onmogelijk.” “Ik besloot al mijn kracht aan te wenden om te doen wat ik kan. Het liefst in de buurt: in mijn eigen land, in mijn eigen stad, in mijn eigen straat. De eerste tien jaar werkte ik wereldwijd, maar toen ik kinderen kreeg veranderde dat. Nu voel ik langzaam weer kriebels om mijn boodschap globaal te verspreiden. In New York, toen ik werkte voor de Verenigde Naties, had ik het gevoel in het epicentrum te zitten. Dat had ik in Maastricht wat minder.” Bent u onlangs nog verrast? “Toen ik begon was duurzaamheid iets van de overheid. Ik liep dagelijks rond op ministeries in Den Haag en wij vroegen ons af: hoe krijgen we nu die bedrijven mee?” “Nu is het andersom. Bedrijven vragen mij hoe ze de overheid kunnen overtuigen. Deze omwenteling voltrok zich in 25 jaar, maar ik sloeg het met verbijstering gade. Juist als je aan de wieg staat, valt het je op. Andere mensen kunnen zich dat niet voorstellen: het is een beetje alsof je je zoon probeert uit te leggen dat Ajax ooit de beste voetbalclub van Europa was.” “Het fijne aan de duurzaamheidskentering is dat de kracht nu van onderop de samenleving komt. Mensen nemen steeds meer eigen initiatieven en de overheid stuurt het niet alleen meer van boven aan. Dat ik nu in voetbalstadions of op Lowlands spreek over duurzaamheid, dat had ik nooit durven denken.”< Tekst Jos Goossens Pagina 49
Pagina 51Heeft u een gebruiksaanwijzing, magstream of web onderzoeksrapporten? Gebruik Online Touch: clubmagazine online zetten.
QM zomer 2012 Lees publicatie 3Home